Armenië
Yerevan
Rond middernacht aangekomen in een verlaten Yerevan, de hoofdstad van Armenië. Hele snelle grenscontrole en bagage afhandeling. Volgende dag de stad verkend. Het bleek dat de helft van de bevolking van Armenië in Yerevan woont. Het is een best wel relaxte en groene stad, met heel veel terrasjes. Niet wat je verwacht is zo’n voormalig Sovjetrepubliek. Ook is er veel kunst op straat gezien, geschonken voor rijke Armeniërs in het buitenland. Zo o.a. ook beelden van Botero en andere bekende kunstenaars. In de stad nog duidelijk wat sovjet stijl architectuur, maar ook veel nieuwe gebouwen. Zo is de centrale winkelstraat eigenlijk deels nog in aanbouw, met winkels van o.a. Armani en Hugo Boss. Overdag wordt het behoorlijk warm, maar ‘s avonds koelt het aangenaam af en doen de terrassen goede zaken. Op het Plein van de Republiek is een grote fontein, die – lekker kitsch – de hele avond beweegt en van kleur veranderd op de maten van de muziek uit de luidsprekers. Yerevan ligt in een dal en boven op een van de heuvels rond de stad is een enorm sovjet stijl standbeeld neergezet.
Zuid van Yerevan
Verder de bergen in, ligt het fort van Amberd. Het fort is zo’n 1000 jaar oud en ligt ook weer op een hele mooie locatie. Onderweg kom ke grote stenen letters tegen die het Armeense alfabet vormen. Bezoekje gebracht aan het “Vaticaanstad” van de Armeense kerk: Echmiadzin. Daar niet vandaan ligt Zvartsnots, een ruïne van een oud paleis. Als je de stad uit rijdt, zie je overal bergen om je heen. Niet zo vreemd als je bedenkt dat 80% van het land uit bergen bestaat. We rijden dan ook al snel de wolken in met vrijwel geen zicht en als we daar boven komen hebben we mooi zicht op de – voor Armeniërs heilige – berg van Ararat (5165m), die tegenwoordig in Turkije ligt. Even verderop ligt het rivierdal van Garni waar je hele bijzondere basalt rotsformaties kunt zien. Ze zien er uit als eem grote verzameling orgelpijpen, waarvan het onderste deel op sommige plaatsen is weggesleten. Heel apart. Aan het eind van de wandeling kom je uit bij een 2000 jaar oude Romeinse Tempel van Garni, de enige die nog bewaard is gebleven om het land. jammer dat met beton gerenoveerd hebben, maar alleen voor de locatie is het een bezoek waard. Ook op een mooie locatie ligt het Gerhard klooster (ook UNESCO werelderfgoed) uit de 13e eeuw. Deel van het klooster is uitgehouwen uit de rotsen. Terug in Yerevan nog het genocide monument bezocht.
Zuiden van Armenië
Als we regio rond Yerevan verlaten, verandert het landschap in een omgeving die wel wat weg heeft van de Alpen. uitgestrekte groene dalen en besneeuwde bergtoppen. Op de weg weinig verkeer en ook zien we nauwelijks huizen. Naarmate we hoger komen wordt het ook een stuk frisser en slaat het weer verschillende keren heel snel om van zonnig naar noodweer naar zonnig. Nog wat oude kloosters bezocht uit de 12e eeuw, o.a. die Khor Virap. Die ligt 200m van de Turkse grens en op de achtergrond heb je mooi zicht op de voor Armeniërs heilige berg Ararat (5265m hoog), die tegenwoordig op het grondgebied van Turkije ligt. Onderweg rijden we ook door de wijnstreek van Armenië. Langs de weg zie je veel stalletjes waar wijn verkocht wordt. Heel praktisch in gebruikte plastic water- en colaflessen. Op weg naar Goris wordt de natuur steeds ruiger. Armenië bestaat sowieso al voor een groot deel uit rotssteen. Er groeit ook vrijwel niets op, behalve wat gras. Onderweg zijn we grote schapenkuddes op de weg. Goris zelf doet echt aan als een oud sovjet stadje, compleet met groteske gebouwen en antiek aandoende auto’s. Tegen de berghelling liggen rotswoningen, vergelijkbaar met die in Cappadocië. In de buurt ligt het klooster van Tatev. Op zich al een bezoek waard, maar om er te komen neem je de kabelbaan. Deze is 5,7km lang en gaat over een kloof. Niet voor mensen met hoogtevrees, want je hangt 320 meter boven de grond. Ook in de buurt ligt Zorats Karar, het Armeense “Stonehenge” met stenen cirkels van zo’n 2500 jaar oud. Wel apart, al is er niet veel te zien buiten een hoop stenen. Rijdend op de zijderoute passeren we een aantal hoge bergpassen en komen we langs een Karavanserai, een soort herberg waar handelaren op de zijderoute veilig konden overnachten. Met de bus was yet al een aardige klim om boven op de berg te komen, moet je nagaan hoeveel tijd dat koste in die tijd te voet of op kamelen.
Georgië
Zuiden van Georgië
Soepele grenscontroles aan zowel de Armeense als Georgische grens. Wat in Georgië gelijk opvalt is dat de wegen een stuk beter zijn. In een uurtje zijn we in Tbilisi, de hoofdstad van Georgië. Weer positief verrassend leuke stad. De stad ligt in een dal aan beide zijde van de rivier Mtkwari. Boven de stad zie je een enorm standbeeld uit de Sovjetperiode van moeder Georgië en een groot fort. Het is behoorlijk druk op de vele terrasjes en eettentjes, wat tot diep in de nacht doorgaat. Weer verder de bergen in, komen we uit bij Mtskheta. Daar eerst de oude Dzjvari kerk bezocht, die wel op een heel strategische plek is gebouwd op een klif met wijds uitzicht in alle richtingen. De grote Svetitshoveli kathedraal uit de 5e eeuw, staat op de plek die de bakermat van het christendom zou zijn. Straatjes met kraampjes vol met koopwaar leiden er naartoe. Verder rijdend op de Georgische kant van de militairy highway, komen we weinig ander verkeer tegen. Een week eerder is er aan de Russische zijde een grote aardverschuiving geweest waardoor een deel van de weg is verdwenen in het water en Rusland over de weg niet meer bereikbaar is. Erg mooie route door de bergen. Onderweg komen een gigantisch geschilderd monument tegen uit de Sovjetperiode, die de vriendschap tussen Rusland en Georgië symboliseert. Duidelijk van voor de 5 daagse oorlog tussen de landen. Een groot deel van de weg en tunnels op de route zijn gebouwd door Duitse krijgsgevangen. Aan het einde van de weg kun je met lokaal vervoer al stuiterend naar het hoog gelegen Gergetikerk met mooi uitzicht op de ruim 5000m hoge Kazbegi berg.
Gori – Kutaisi
Na enige vertraging door enorme schaapskuddes op de weg, gestopt bij het middeleeuwse fort/ kerk van Anauri, dat nog geheel intact is. Vroeger diende dit soort plaatsen ook als toevluchtsoord voor de lokale bevolking in geval van gewapende conflicten. Een stuk verderop ligt Gori, de geboorteplaats van Stalin. Zijn geboortehuis, of beter gezegd de kamer waar de hele familie in woonde, is er te bewonderen alsmede een groot museum waar blijkbaar een beetje is gefotoshopped om bepaalde personen uit de foto’s te verwijderen. Interessanter was de treinwagon waar Stalin in rondreisde. Vrij sober en veel spiegels. Blijkbaar was hij nogal paranoïde en wilde hij altijd zien wat er achter zijn rug gebeurde. In de rotsen van Uplistsikhe is een meer dan 2000 jaar oude grottenstad te bewonderen.
Galati, Sataplia, Bakuriani
Kutasi is wel een aardig provinciestadje. De verroeste kabelbaan en het reuzenrad doen het nog steeds, maar je vraagt je af of wet allemaal wel zo veilig is. verderop ligt Galati waar het graf is te vinden van Koning David de Bouwer. De kerk ernaast is binnenin volledig behangen met Fresco’s uit de middeleeuwen. Het natuurreservaat van Sataplia heeft van alles wat. Zo zijn er druipsteengrotten en zijn er pootafdrukken van dinosauriërs te zien. De gids had duidelijk wat haast, want als je achteraan liep stond je ineens in het halfdonker omdat de lichten al uit waren gedaan. Voor mensen zonder hoogtevrees is er ook nog een volledig glazen brug over een diepe afgrond. Lange rit naar Akhalisikhe. Van verre kun je yet enorme fort al zien. Het is volledig gerestaureerd/ herbouwd, inclusief het hele binnengebied. Nu is het een soort openluchtmuseum. Zal waarschijnlijk niet lang duren voordat ze hier films gaan opnemen, maar vooralsnog zijn er maar een handjevol toeristen te vinden. Mooie route naar Vardzia. Onderwg kom je veel oude forten tegen die dit gebied moesten verdedigen. Hoogtepunt is de grottenstad Vardzia. Een enorm complex uitgehouwen uit de rotsen, waar in de hoogtijdagen 1500 mensen in woonden. Moet vroeger heel intimiderend zijn geweest als vijandige troepen lopend door het dal ineens deze stad zagen opdoemen. Het is nog een flinke klim om er re komen. Binnenin zijn er ook nog allerlei gangetjes te vinden.
Oekraïne
Kiev
Aangekomen op de luchthaven van Kiev, blijken de veiligheidsmaatregelen behoorlijk te zijn aangescherpt. Veel gewapende militairen op en rond het vliegveld. Op weg naar de stad Kiev staat politie bij alle op en afritten van de snelweg en op de viaducten. Eenmaal in de stad staat op elke straathoek politie. Veel afgezette wegen. Later bleek dat de inauguratie van de nieuwe president die dag plaatsvond en veel buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders daarvoor kwamen invliegen. Ik kon nog net bij mijn hotel komen, dat maar 100m van de kathedraal bleek te liggen waar de inauguratie plaatsvond. Voor de deur een grote erewacht in het gareel aan de rode loper.
Omdat de andere straten waren afgesloten, kwam ook uit bij de Mayden, beter bekend als het Onafhankelijksplein. Hoewel je er niets meer over bericht wordt in de kranten, wordt het plein nog steeds belegerd door demonstranten. Rond het plein zijn enorme barricades opgeworpen en liggen ook honderden autobanden. Op het (grote) plein zelf staan vele tenten en provisorisch gebouwde hutjes. Een deel van de bewoners bivakkeert er al ruim een half jaar. Er heerst een ontspannen sfeer, ook al zie dat alles gereed staat om gelijk de strijd aan te gaan. Hele aparte ervaring om daar zo tussen te lopen. Geel foto’s van mensen die in de strijd begin dit jaar zijn omgekomen. Er lopen veel mensen rond, inclusief lokale dagjesmensen een gezinnen met kleine kinderen. Verrassend genoeg blijken onder het plein veel kleine winkeltjes te zitten, die gewoon geopend zijn. Net buiten het gebied merk je niks meer van de belegering van het plein.
Als je verder van het Onafhankelijksplein komt, merk je niets van wat daar plaatsvindt en gaat het dagelijks leven gemoedelijk door. Er zijn veel bezienswaardigheden in Kiev, met name veel blinkende kathedralen en orthodoxe kerken/ kloosters. Eentjes zelfs in grotten. Ook heeft de stad veel groen en een groot strand langs de rivieroever. Opvallend is de ambtswoning van de president, waarbij de gevel grotendeels bestaat uit beelden van dieren uit een of ander fantasieverhaal. Er rijden trolleybussen en metro’s. Op veel plekken ligt de metro vrij diep en die je er wel even over voordat je op het perron bent. Zoals in meer voormalige Sovjetrepublieken, heb je hier ook dames die de hele dag de roltrappen vanuit een hokje onderaan in de gaten houden. Een token kost omgerekend nog geen reacties 10 eurocent. Veel zaken zijn hier echt goedkoop. Ik probeer nog een bus te vinden naar het openluchtmuseum, maar de taalbarrière blijkt onoverbrugbaar.
Chernobyl exclusion zone
Vanaf Kiev is het twee uur rijden naar de Chernobyl exclusion zone. Kledingvoorschrift is lange mouwen, lange broek en gesloten schoenen. Bij het eerste security checkpoint worden onze paspoorten gecontroleerd, waarna we in een soort niemandsland terechtkomen. Bij het tweede checkpoint wordt ook de inhoud van ons busje gecontroleerd, waarna we de plaats Chernobyl binnenrijden. Verrassend genoeg is de plaats bewoond.
Slideshow van mijn foto’s van Armenië:
Slideshow van mijn foto’s van Georgië:
Slideshow van mijn foto’s van Oekraïne: