Reisverslag Brazilie

Uruguay en Argentinië Directe vlucht naar Buenos Aires. Omdat ik twee aparte vliegtickets heb, kan de ruimbagage niet doorgelabelt worden en moet ik de bagage in Buenos Aires ophalen en opnieuw inchecken. Snelle paspoortcontrole, maar het duurt bijna een uur voordat de bagage er is. De andere vlucht blijkt te vertrekken van een andere terminal, wat nog een flinke wandeling blijkt te zijn. Het is maar 40 minuten vliegen naar Montevideo, de hoofdstad van Uruguay. Montevideo heeft maar een paar echte bezienswaardigheden, maar is verder een relaxte stad met veel groen. Op het eerste gezicht doet de stad nogal verlaten aan. Er rijden veel uber’s rond, wat een erg makkelijk manier is om je te verplaatsen in de stad. Bus naar Colonia de Sacremento, een koloniaal vestingstadje. Hoewel klein, is het leuk om in rond te dwalen en een van de vele terrasjes te pakken. Er is een vuurtoren waar je omhoog kan. Met een draagvleugelboot ben je vanuit Colonia binnen een uur in Buenos Aires. Grote moderne stad met een imposante opdoemende skyline als je zo komt aanvaren. Fietstour door de stad, de wat rijkere delen wel te verstaan. Leuke manier om de stad te verkennen. Langs de grote wegen heeft men hier zelfs fietspaden aangelegd. Ook hier veel groen en parken. O.a. de begraafplaats van La Recoletta, waar ook het graf van Evita te vinden is. Ook een stuk met de metro gereisd. De loketten waren echter gesloten een de poortjes stonden open. Gratis ritje dus, al is openbaar vervoer hier heel goedkoop. Buiten gekomen bleek de omgeving een echte achterbuurt te zijn. Maar gelijk een taxi naar Boca gepakt. Boca is ook een achterbuurt, maar een klein deeltje is getransformeerd naar een toeristische trekpleister, met fel gekleurde huizen, winkeltjes en restaurantjes. In het centrum is het goed vertoeven op de promenade langs de rivier. Een bezoek aan Buenos Aires is uiteraard niet compleet zonder een bezoek aan een tangoshow. We bezoeken die van Grand Cafe Tortoni, een begrip in de stad. Paraguay en de Iguazu Watervallen Vanaf het hectisch busstation van Buenos Aires nemen een comfortabele nachtbus met heel veel beenruimte naar de grens met Paraguay. Een diner en ontbijt zitten bij de prijs in, wat voor een groot deel uit koekjes bestond. Vanaf het busstation is het nog een klein stukje naar de grens. De grensformaliteiten gaan heel snel, mede doordat de paspoortcontrole van Paraguay bij hetzelfde loket plaatsvindt als die van Argentinië. Tussen de landen ligt een grote rivier: de Rio Parana. Er rijdt een treintje die over de lange brug gaat die de twee landen verbindt. Uit sommige bordjes in de trein, blijkt dat het een oude Nederlandse trein is. In Paraguay verblijven we in Encarnacio, een typisch provinciestadje. Vooral vlak bij de grens veel electrica winkeltjes, aangezien de belastingen in Paraguay een stuk lager zijn dan in Argentinië. In de omgeving bezoeken we de 17e-eeuwse Jezuïeten nederzettingen Trinidad en Jesús. Deze missieposten zijn door de Jezuïeten in de zeventiende eeuw gesticht om de Huaraní-indianen te beschermen tegen slavernij door de Spaanse troepen (lees: om ze te bekeren tot het christendom). Beide plaatsen zijn nu UNESCO werelderfgoed. Verder naar de Igazu Watervallen die in het grensgebied van Uruguay, Argentinië en Brazilië ligt. Onderweg nemen we nog een kijkje bij een Mate fabriekje. Mate is soort van thee en heel populair in de landen in deze regio. Ook hier zijn we snel de grens over. De Igazu Watervallen zijn zonder meer de meest spectaculaire watervallen in de wereld. Er zijn meer dan 200 watervallen, gelegen in een prachtig natuurgebied. Aan de Argentijnse kant rijdt er een treintje vanaf de hoofdingang naar het verste punt; de rest wandel je door de jungle en over bruggen. Op een aantal plekken kun je heel dichtbij komen en wordt je dan ook gegarandeerd net. De topattractie is het Keelgat van de Duivel: een gigantische waterval. Met een speedboat een tochtje langs de watervallen, waarbij je ook nog onder een paar watervallen doorgaat: erg leuk en nat. Vanaf de Braziliaanse kant heb je mooi overzicht over het gebied en kun je ook heel dichtbij een aantal watervallen komen. Bonito Lange reis naar Bonito. Over het algemeen is het landschap waar we doorheen rijden redelijk vlak en uitgestrekt. Er zijn veel grote stukken die uitgestorven lijken te zijn. In de buurt van Benito wordt het landschap wat gevarieerder. Benito zelf is maar een klein stadje, met één straat vol met restaurantjes, toeristen winkels etc. Vanavond staat Kaaiman op het menu, wat qua smaak veel weg heeft van kip. In de buurt van Bonito heb je verschillende riviertjes met glashelder water en vol met vis. Je kunt er een snorkeltourtje nemen, waarbij je je in een uurtje mee laat voeren met de stroming. Heel relaxt en bijzonder. Met de vissen en de begroeiing, lijkt het net alsof je in een aquarium rond zwemt.   Pantanal Vanuit Bonito is het een flink stuk rijden naar Miranda aan de rand van de Pantanal, een groot moerasachtig gebied ter grootte van 4x Nederland. In de buurt van Miranda moesten we overstappen op een open truck, aangezien we nog twee uur over onverharde wegen naar de Fazenda (grote boerderij) waar we een aantal dagen overnachten. De eerste kennismaking met het gebied zijn de muggen: in de open truck wordt iedereen lekgeprinkt ondanks deet en zelfs door je kleding heen: een twintigtal muggenbeten waren het gevolg en dan kwam ik er verhoudingsgewijs nog goed vanaf. Veel vogels gespot, maar o.a. ook capibara’s ( de grootste knaagdieren die er bestaan. We maken een boottocht over de rivier. De motor blijkt het niet te doen en terwijl we in het bootje zitten te wachten tot ie het weer doet zit een kaaiman ons aan te staren op 3 meter afstand. Even later vergezeld van een tweede kaaiman. Niet veel later zijn we een derde kaaiman langsdrijven die even later ook onze kant op zwemt. Heel apart terwijl je daar zo zit te wachten. Met de boot varen we een flink stuk stroomopwaarts, om daar over te stappen in kano’s. Heel relaxt zo door de natuur. We verkennen het gebied ook per truck (incl. motorpech) en te paard. Onderweg zagen we heel verse luipaard sporen, maar het luipaard zelf laat zich helaas niet zijn. Meest opvallende gespotte vogels waren de ijsvogels, blauwe papagaaien, tuiuiu (reuzen ooievaar), karakara’s parkieten en toekan’s. ‘S-avonds loopt er ook nog een gordeldier vlak voor ons langs. De laatste dag gaan we nog even piranha-vissen met stukjes vlees. Je moet snel zijn met je hengel omhoog halen, wat ze knabbelen heel snel het vlees van de haak. Ons gehengel trekt ook de aandacht van kaaimannen. Hun geduld wordt beloond, want uiteindelijk krijgen ze de gevangen vissen.   Paraty We nemen de lokale bus naar ons vertrekpunt. Het is een feestdag (waar ze er hier wel heel veel van hebben), maar onze bus rijdt gelukkig wel. Hier staat men netjes in één lange rij om in de bus te stappen. Daar moet je eerst langs de chauffeur én een conducteur (in een soort hokje) en als het lampje op groen gaat kun je door het draaihekje. Als je op het stopknopje klinkt een wel heel luide beltoon alsof er iemand aan de noodrem hangt. We doen een hike langs de kust in een regenwoud. Door de regen van de afgelopen dagen is het af en toe behoorlijk glibberig. Wel een hele mooie route, waar we ook stukken over het strand afleggen. De zee is nogal onstuimig met hele hoge golven. Simmige stukken moeten we door het water waden. We overnachten in Porte Negro, een geïsoleerd vissersdorpje waar maar 30 families wonen. We zijn de enige toeristen in het gebied. ‘s-ochtends checken we nog even of we wel met de speedboat terug kunnen. Gezien de hoge golven was het al snel duidelijk dat het te gevaarlijk was, wat inhield dat we het hele stuk weer terug moesten lopen. Ook prima. Onderweg nemen we nog even een duik in de oceaan. Het is wel even oppassen met de hoge golven én de sterke onderstroming die je onderuit trekt. De trails zijn door de regen wat minder begaanbaar dan op de heenweg. Het is dan ook regelmatig behoorlijk glibberig door de modder.