Reisverslag Egypte

Reisverslag Egypte

Caïro

Na een rustige vlucht met de bizarre kinderfilm “The death of mister Smootchy” rond 00:30 aangekomen in warm Caïro. Een visum was te koop op het vliegveld. De waarde van een visum is niet helemaal duidelijk, aangezien je naar een willekeurige bank op het vliegveld kon om twee postzegels te kopen, die moesten doorgaan voor een visum. Je werd wel verzocht om ze zelf even in je paspoort te plakken.

Buiten aangekomen stond ons busje al klaar maar het duurde nog zeker een half uur voordat we in konvooi onder politiebegeleiding mochten vertrekken. Onderweg echter geen politie-agent gezien. Ook gelijk voor het eerst kennis gemaakt met de verkeersregels. Zo rijdt iedereen gewoon door bij een rood stoplicht (en nog hard ook), behalve als bij het kruispunt twee motor-agenten staan.

Het budget hotel lag ergens in een achteraf straatje en bleek te worden bewaakt door twee agenten bewapend met AK-47 machinegeweren (met 9 mm patronen hoor ik zojuist naast me). Het ligt wel in het centrum van de stad, wat voor een stad met 12 miljoen inwoners toch wel prettig is. Rond 03:00 in bed en om 05:00, 05:30 en 07:00 weer gewekt door de naburige moskee.

De eerste echte dag in Cairo eerst naar het Egyptisch museum geweest. Van de lange rijen voor de bagage X-ray, kopen van een kaartje, het poortje waar je kaartje met magneetstrip in moest (maar uiteraard niet werkte) en dan nog een metaal detector. Dat stond in alle reisgidsen, maar in praktijk was daar niets van te merken. Het is een gigantisch museum met o.a. de schat (incl het masker) van Tutankhamun en nog meer dan 100.000 andere stukken. Nog een kaartje gekocht voor de koninklijke mummie kamer, met daarin de mummies van 11 farao’s en koningen. Heel apart en niet erg geschikt voor kinderen.

Later op de dag een taxi genomen naar de Citadel. De taxichauffeur from Hell gaf een nieuwe dimensie aan het begrip “gevaar op de weg”. Met veel getoeter en afsnijden baande hij zich een weg door de overdag spits (die spits duurt van 06:00 tot 19:00..). Na 20 minuten was hij wel erg ver de andere kant aan het oprijden en na 45 minuten werden we afgezet in een of andere buitenwijk 40 km verderop. Daar maar weer een andere taxi teruggenomen. De plaats waar we waren afgezet bleek een lettergreep te verschillen van waar we naar toe wilden. Dit keer ging het wel goed, al kwamen we een half uur voor sluitingstijd pas aan. Na een snelle blik op de citadel en het uitzicht (in de smog) weer hotelwaarts gereden met de taxi die op ons gewacht had. Of we bij aankomst nog even wat wilde bijleggen voor het laatste stukje. Uiteindelijk onder enige druk slechts de helft betaald. ‘s Avonds nog uit eten geweest.

De volgende nacht wat beter voorbereid d.m.v. oordopjes en dus wat beter geslapen. ‘s Ochtends naar de Piramide van Djoser geweest. Het complex werd bewaakt door agenten op kamelen. Maar de agenten hadden het blijkbaar drukker met het op de foto gaan met toeristen en daarna te vragen om een “souvenir” voor verleende diensten. Erg warm daar (34 graden) en midden in de woestijn. Daarna naar de toch wel erg grote en steile piramides van Giza en de Sfinx geweest. Ook daar weer veel politie op de been. Ook in een Piramide geweest. Het was daar binnen wel heel erg benauwd en bovendien moest je grotendeels gebukt door de gangen lopen. Niet erg geschikt voor mensen voor claustrofobie, ook omdat net daarvoor het licht binnen was uitgevallen.

`s Avonds nog uit eten geweest. Volgens onze gids was het 15 minuten met de taxi of 40 minuten lopen. Dus maar de taxi genomen. Na een record aantal mensen in een taxibusje te hebben gepropt, kennis gemaakt met de avondspits die loopt van rond 19:00 tot rond 23:00. Deze spits is nog een tikje erger dan de overdag spits. Na 40 minuten (!) taxi en nog 15 minuten lopen toch nog bij het restaurant aangekomen. Erg sfeervol was het niet, maar dat is vrij gebruikelijk in Egypte. Waarschijnlijk was het weer familie van onze gids. Daarna nog gebanjerd over de naastgelegen bazaar en gehangen op een van de vele terrasjes. Naar de bazaar gaan was eigenlijk niet nodig, aangezien de meeste waren ook op de terrasjes te koop werden aangeboden.

Woestijntocht

`s Morgens vroeg uit Cairo vertrokken om de spits te ontlopen, wat uiteraard niet lukte. Nog even 10 liter water de man ingeslagen voor we de woestijn inreden. Verdwalen is er niet bij omdat er vrijwel geen zijwegen zijn. Wel zijn er politie checkpoints waar wordt bijgehouden wie er langs komt en of we ook op het volgende checkpunt aankwamen.

Na een paar honderd kilometer in Bawiti overgestapt in jeeps. De onze had z’n beste tijd duidelijk gehad. Onze chauffeur “Jimmy” – gekleed in gewaad en met een gebit dat er elk moment uit kon vallen – had er duidelijk wel zin in. Waar mogelijk werd de verharde weg verruild voor moeilijker terrein en er werd flink gescheurd. Na verschillende uitzichtpunten te hebben beklommen – Jimmy deed dat bij voorkeur MET Jeep – een overnachtingsplaats opgezocht aan de rand van de Bahariyya Oase. Daar sloegen we onder het genot van het avondeten het ongedierte van ons af. Overnacht werd in de openlucht wat ons niet veel nachtrust opleverde. Wel was er een erg heldere sterrenhemel om naar te staren.

`s Morgens gewekt door de opkomende zon. Eerst nog wat gebadderd in een warm (door vulkanische activiteit) openlucht badje onder toeziend oog van een gewapende badmeester. Al snel liep de temperatuur op tot boven de 40 graden. Na een ontbijt met veel vliegen per Jeep door de omliggende oases en woestijn gereden. Achteraf de jeep met chauffeur Jimmy nog voor een uurtje gehuurd om nog even flink met de Jeep te raggen over de zandduinen. Erg leuk, al kwamen we er wel enigszins bond en blauw van af. Daarna nog even het dorp verkend, maar daar was weinig te beleven. Bovendien was het erg stoffig en bloedheet (rond de 50 graden).

Rond 16:00 verder de woestijn ingetrokken. Eerste stop was de befaamde Cristal Mountain, wat in werkelijkheid niet meer dan een heuveltje van 10 meter hoog bleek te zijn. Wel vol met kristallen. Daarna door naar de Witte Woestijn (wit door kalk). Uit de grond staken allerlei vreemd vormige rotsfiguren. Temidden hiervan kamp opgeslagen. Door witte omgeving erg mooie zonsondergang. Gekookt werd op een kampvuur van meegebrachte takken (er groeit helemaal niets in die omgeving). We keken wel wat vreemd op toen we o.a. patat voorgeschoteld kregen. De etenslucht zorgde voor een bezoekje van de lokale woestijnwolf, die de patat ook wel lekker bleek te vinden.

Na een uurtje extra te hebben geslapen door het ingaan van de wintertijd. Rond 06:00 wakker geworden door de zonsopgang. Vanwege de hitte snel ontbeten en verder getrokken. Een lange rit. Bij het volgende checkpoint stapte er weer een politie-agent bij ons in, die ons de komende dagen zou begeleiden. Of hij nou voor de gezelligheid meereisde of voor onze veiligheid, was niet geheel duidelijk. Blijkbaar was hij ook een bekende van onze gids/ chauffeur. Onderweg nog even gestopt bij een lokale weekmarkt, waar je onder politiebegeleiding ook naar de WC kon.

De route voerde verder langs grote zandduinen, waar de temperatuur opliep tot boven de 50 graden. Onderweg weer controleposten, dit keer o.a. een in the middle of nowhere bemand door dienstplichtige militairen, die het blijkbaar zo druk hadden dat ze zich nog half moesten aankleden toen we aan kwamen rijden. Na dat checkpunt leek de weg letterlijk op te houden te bestaan. Het asfalt hield op en de volgende kilometers moest gezigzagd worden tussen het zware materieel van de wegenbouwers. Tijdens het oponthoud even uitgestapt voor een foto: brandend heet (50 graden). Geen pretje om in te moeten werken. Erg snel leek het dan ook niet te gaan.

Nog gestopt voor een bezoekje aan Al-Qasr, een oud stadje met een labyrint van nauwe straatjes. Helaas is een deel ingestort tijdens de laatste aardbeving. Daarna weer snel de airconditioning van ons busje opgezocht en doorgereden naar Mut in de Dakhla Oase, waar we de nacht zouden doorbrengen. Daar groot deel van de dag gescholen voor de hitte onder het genot van koele drankjes. ‘s Avonds nog Mut in geweest, waar de heren zich op ouderwetse wijze lieten scheren incl. gezichtsmassage en masker (EP 10,-), tot groot vermaakt van de dames. Opvallend was dat meereizend oom agent nergens was te bekennen toen het scherpe scheermes in de barber shop tevoorschijn kwam. De barbers waren tegelijk met het scheren blijkbaar ook met tien andere zaken bezig, maar we kwamen er toch nog heelhuids vanaf. De naastgelegen schoenmaker zag dat een van mijn schoenen uit elkaar viel (ik stond op het punt om ze weg te gooien) en zat druk te gebaren. Na eerst gedacht te hebben dat hij mij nieuwe schoenen wilde aansmeren, bleek dat hij ze wilde repareren. Dit maar laten doen.

Onderweg van en naar Mut nog een ware sjeik een lift gegeven, die eigenaar bleek te zijn van de hutjes (hotel kun je het niet noemen) waar we overnachtten. Na een “culturele” avond bij onze hutjes, kwam er nog een behoorlijke wind opsteken. Gelukkig hoefden we met al dat zand die nacht niet in de open lucht te slapen. Na ‘s nachts de aanval van muggen en zandvlooien weer te hebben doorstaan, werd het de volgende ochtend 06:30 tijd voor een kamelentocht van 1,5 uur. Voor vertrek uiteraard nog een uitgebreide fotosessie gehouden, waarna de kamelen beklommen werden. Je zit best wel hoog. Aangezien kamelen kuddedieren zijn en ook de niet-gezadelde kamelen meeliepen, werd je zo af en toe tussen een aantal kamelen gesandwiched. Op een kameel rijden is trouwens erg comfortabel en erg leuk. Het eindpunt was een warmwaterbad (warm door metalen), die meer weg had van een bubbelbad. Daar konden we de sterke kamelenlucht van ons afspoelen.

‘s Middags op weg gegaan naar de El Kharga Oase. Naast onze vaste bewaker in de wagen, kregen we voor het eerste deel van de trip ook een militaire escorte mee, die vlak achter ons reed. Onze reisbegeleider had ijsjes gekocht, wat met dit weer een ware delicatesse is. I.v.m. siesta tussen 14:00 en 18:00 was Al-Kargha uitgestorven. Aan de rand van de stad stond de volgende politie-escorte ons alweer op te wachten. De agenten keken niet erg vrolijk toe terwijl we op een terrasje (of wat daar voor door moest gaan) een koel drankje aan het nuttigen waren en toen we daarna nog even gingen shoppen. Overnacht werd in tenten net buiten Baris. Gezien de hitte maar weer buiten geslapen (25 graden ‘s nachts). ‘s Nachts verschillende keren gewekt door huilende honden en balkende ezels die hun eigen versie van Aida aan het opvoeren waren.

Luxor

De Weg naar Luxor (280km) was niet veel aan. Onderweg nog even theegedronken bij een ambulancestandplaats 100km van de bewoonde wereld. Als ze twee keer per jaar moeten uitrukken is het veel. In Luxor aangekomen, de middag in het zwembad op het dak van hotel doorgebracht. Aan de ingang van het hotel eerst nog wel even door de metaaldetector. ‘s Avonds naar de verlichte Tempel van Luxor geweest. Er staat daar nog maar een obelisk bij de ingang aangezien de andere op de Place de la Concorde in Parijs staat. ‘s nachts koelde het weer af tot 25 graden.

Volgende ochtend om 05:00 op om de ergste hitte voor te blijven. Excursie naar de tempel van Hatshesput (zwaar bewaakt na de terroristische aanslag van 5 jaar geleden) en de vallei der koningen waar de graftombes van verschillende koningen en farao’s te bezichtigen zijn, de meeste nog in goede staat na 3000 jaar. Heel bijzonder, maar wel even zweten binnen. Gelukkig hadden we een erg goede gids (archeoloog) die veel wist te vertellen en als klein kind bij toeval tijdens het spelen een graftombe met mummie in de binnentuin van zijn huis had gevonden. Dag afgesloten in de Al Dietr Al-Behari tempel.

Aswan en Abu Simbel

Om 05:00 weer op om te vertrekken in konvooi met politie-escorte naar Aswan (220 km). Als je niet om 06:00 op de verzamelplek bent, moet je 7 uur wachten voor het volgende konvooi. In Aswan was het nog een tikje warmer dan in Luxor. ‘s Middags excursie naar de Aswan High Dam, de grootste dam ter wereld. De dam wekt genoeg energie op voor 80% van de stroombehoefte van Egypte. Dat klinkt spectaculairder dan het er feitelijk uit zag. Daarna per bootje naar het tempelcomplex van Philae. Onze gids hield nogal van praten en zichzelf herhalen en koos daarvoor bij uitstek de heetste locaties. ‘s Avonds nog boottochtje gemaakt langs eilandjes in de Nijl. Op een van de eilanden bij een Nubische familie gegeten, wat overging in een soort tupperware party van Nubische souvenirs.

Volgende ochtend om 04:00 (!) vertrek naar het beroemde Tempelcomplex van Abu Simbel (280km). Het hotelpersoneel was zo aardig ons een half uur te vroeg te wekken (03:15 i.p.v. 03:45). In konvooi van 50 busjes en bussen met politie-escorte. Ondanks het vroege tijdstip (08:00) al erg heet (40 graden) en het was dan ook flink zweten. In Abu Simbel moest zelf onderhandeld worden om een blikje drinken: van startprijs was 4x zo hoog als wat we er vervolgens voor betaalde.

‘s Middags weer terug en rondgehangen op de (toeristen-) bazaar. Iets buiten het bazaar gebied had de stad meer weg van een vuilnisbelt, zo ook het “idyllische” Olifanten-eiland. Op de Bazaar moest ook flink onderhandeld worden. ‘s Avonds uit eten geweest op een boot op de Nijl, Aswan Moon geheten. Daar waren ze wel heel creatief met afrekenen. Bovenop de prijzen kwam nog 15% toeslag (10% “service-“toeslag en 5% tax). In plaats van die 15% bovenop de gehele rekening te berekenen, deden ze dat per item. Het bedrag per item werd vervolgens ruim naar boven afgerond zodat de totaal rekening enkele ponden hoger uitviel. Bovendien werd sap uit een pak ongevraagd als het veel duurdere verse sap verkocht en bovendien nog aangelenkt met water. Uiteraard niet in getrapt.

Tocht per Falouka (Zeilboot) over de Nijl

De volgende ochtend werden we helemaal niet gewekt door het hotelpersoneel, dat het toch al zo druk leek te hebben met niets doen. Gelukkig wekker gezet. De hele dag doorgebracht op een Falouka zeilboot (13 x 5 meter) en daarmee stroomafwaarts over de Nijl gevaren. Erg ontspannen. Met de voeten in het water (die desondanks nog behoorlijk verbrand waren) en met een lekker fris windje de hele dag niets gedaan. ‘s Nachts aangelegd bij een eilandje en geslapen op de boot. Die voer de volgende ochtend 04:00 weer verder, maar gelukkig konden we tot 06:00 blijven liggen.

In Kom Ombo van boord gegaan en tot 09:15 moeten wachten op de volgende politie-escorte. Die politie-escorte was er voor twee minibusje – met in totaal niet meer dan 20 toeristen – en escorteerde ons met sirenes aan met hoge snelheid door de bebouwde kom van de plaatsjes op de route naar Luxor. In Edfu nog even de meest intacte Egyptische tempel bezocht, de tempel van Horus die ruim 2000 jaar oud is. Ook daar weer de vraag “no knive, no bomb?” In Luxor tenslotte nog de Karlak tempel bezocht die ruim 3000 jaar oud is en nu wel genoeg tempels voor dit jaar gezien.

´s Avonds de nachttrein naar Cairo genomen. Het station van Luxor bleek te zijn afgegrendeld door de oproerpolitie. Blijkbaar werden een aantal gevangen per trein naar Cairo vervoerd (niet in de onze…). Voor ons gingen ze gelukkig wel even opzij. In de trein hadden we ruime zitplaatsen. Voor de meeste was slapen er niet bij door de continue stroom van op- en neer lopende Egyptenaren en een niet al te fris ogende medereiziger die tijdens zijn slaap wat minder prettige geluiden voortbracht.

Caïro

Om 06:00 aangekomen in Caïro. Na aankomst in het hotel de rest van de ochtend slaap ingehaald. ´s Middags nog een bezoekje gebracht aan Coptisch Cairo. Behalve een paar muren was er weinig te zien, aangezien vrijwel alles was afgesloten voor het publiek. De metro genomen die verrassend schoon en efficiënt bleek te zijn. Rest van de dag wat rondgehangen in de stad. De volgende ochtend weer teruggevlogen naar Nederland, wat onverwachts erg soepel verliep.